امیرکبیر اهتمام فراوانی به ساخت مملکت، به دست فرزندان ایران داشت؛ از خیر هیچ فرصتی برای توسعه تولید داخلی نمی‌گذشت؛ حتی ساخت سردوشی لشکر را که از فرانسه وارد می‌شد به خورشیدخانم نامی، در بازار تهران واگذار کرد. امیرکبیر به فعالان عرصه صنعت، معافیت چند ساله مالیاتی می‌داد و گروهی از زبان‌دان‌ها را گرد آورده بود تا برایش آثار علمی جدید غرب را ترجمه کنند و تأکید می‌کرد که نسخه‌هایی از این کتاب‌ها برای مسئولان امر فرستاده شود. این کار به بالا رفتن بینش مدیریتی در میان کارگزاران انجامید.

فرش سرمایه‌‌گذاری و ایجاد فضای باز اقتصادی در صنایع، همچنین در صنعت فرش دستباف می‌تواند تاثیر مثبتی در امر تولید داشته باشد. با توجه به تفکر ایجاد شده درباره وجود سرمایه‌گذاران خارجی در دوران قاجار (به‌خصوص حضور انگلیسی‌ها) در امر تولید و تجارت فرش دستباف، که در برخی منابع مکتوب آن را استعمار و استثمار می‌خوانند. این پژوهش در پی جستار اسناد تاریخی برآمده است تا با دیدی متفاوت به این مساله و روابط بین‌الملل پرداخته شود و در آخر به چرایی وضعیت حاضر فرش دستباف که بعد از بیرون راندن آن از دستان کشورهای خارجی یا بهتر بگوییم-شرکت‌های خصوصی- و سپردن مدیریت این هنر-صنعت به‌دست دولت رخ داده پرداخته است.