در طول تاریخ، آثار هنری که با اصل‌شان مو نمی‌زنند کم نبوده است. حتی در مواردی این آثار با اصل‌شان اشتباه گرفته می‌شد که در این مطلب قرار است بیشتر از آن‌ها بگوییم. البته این کپی‌کاری‌ها معمولا با استناد به اصل اثر است و نمی‌توان آن‌ها را شبیه برخی نقاشی‌هایی دانست که بعد از روی دیوار گالری رفتن ماجرای کپی بودن‌شان از روی یک اثر مشخص می‌شود.

نقاشی قهوه‌خانه‌ای شیوه یا مکتبی از نقاشی است که با نام حسین قوللَر آقاسی همراه است. آثاری که مخاطبانش در قهوه‌خانه‌ها بودند و نقال‌ها از روی پرده‌ها و بوم‌ها، برای مردم عامی داستان سرایی می‌کردند، داستان‌های مذهبی، حماسی، بزمی و فولکلور. این مکتب عمری کوتاه داشته، از اواخر قاجار تا جواد عقیلی آخرین بازمانده نسل طلایی نقاشی قهوه‌خانه‌ای. این مکتب که به‌دلیل بی‌توجهی جامعه هنری و نبود انسجام میان هنرمندان آن، امروزه بسیار بی‌رمق است، شیوه‌ای از نقاشی است که برای اولین بار به شکل وسیع وارد فضای جامعه و مردم عادی شد، بسیاری آن را فراموش کرده و حتی هنرمندان نیز علاقه‌ای به کشیدن آثار به شیوه قهوه‌خانه‌ای ندارند. مکتبی که ریشه‌های ایرانی در آن زیاد است و نگاه و شناخت امروز ایرانی به آن، کم.