سرش را موهای کم پشت و کاملاً سپید پوشانده‌اند، عینک بزرگی روی چشم‌هایش زده و موبایل به دست تلاش می‌کند تا پشت فرمان مسیر را از بین خط‌های آبی و قرمز نقشه روی گوشی موبایلش پیدا کند. گاهی از آینه جلو به دو مسافر صندلی عقب نگاهی می‌اندازد و می‌گوید:«65 سال را هم رد کرده‌ام. فکر می‌کردم به این سن که رسیدم فقط استراحت می‌کنم. اما الان حقوق بازنشستگی که کفاف خرج روزمره را هم نمی‌دهد. تاکسی اینترنتی هم شغل آخر من شده است. باز هم خدا را شکر که می‌شود از این کارها کرد.» دنبال کار گشتن و کار کردن در سن بالا، فقط مخصوص ایران نیست. گزارش‌های مختلف جهانی نشان می‌دهند که ژاپن، بالاترین میزان فعالیت اقتصادی در سنین بعد از بازنشستگی را دارد. مسأله آنجاست که در کشورهای توسعه یافته، توجه به مؤلفه‌های جمعیتی و برنامه‌ریزی اقتصادی بر مبنای آنها، جایگاه ویژه‌ای دارد اما این مسائل در ایران در حد اظهارات پراکنده برخی کارشناسان باقی مانده است. اهمیت دوران پیری در اقتصاد کلان کشورها تا جایی است که عبارت «اقتصاد نقره‌ای» و کمیسیون‌های مربوط به آن، در دنیا جایگاهی پیدا کرده و در دانشگاه‌ها و مراکز سیاستگذاری به آن پرداخته می‌شود.