نگاهی به چگونگی ارزشگذاری دلار در سال‌های گذشته نشان می‌دهد که بازار ارز عملا گروگان سیاست‌های دولت بوده و مکانیسم بازار سهمی در تعدیل نرخ‌های موجود نداشته است. هرچند روسای بانک مرکزی رویکرد متفاوتی در قبال تنظیم بازار و چگونگی قیمت‌گذاری ارز داشته‌اند، اما وجه مشترک همه آنها حرکت بر مسیر مداخلات ارزی برای عادی جلوه دادن روند عرضه و تقاضا و جلوگیری از رها شدن فنر قیمت دلار بوده است.

در میان روسای بانک مرکزی، بیشترین میزان مداخله ارزی بانک مرکزی در زمان ریاست محمود بهمنی از اواسط سال ۸۷ تا اوایل سال ۹۲ به ارزش ۱۶۰ میلیارد و ۴۵۶ میلیون دلار بوده است.

نرخ تورم سالانه در آبان ۹۸ درحالی به ۴۱/۱ درصد رسید که این میزان به جز سال ۱۳۷۴ (دوره ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی) بالاترین نرخ تورم طی ۶۰ سال اخیر یعنی از سال ۱۳۳۸ بوده است.

بررسی تجربه جهانی نشان می‌دهد در کشورهایی که بخش قابل‌توجهی از درآمد ارزی در قالب صادرات کالاهای عمومی، در تملک دولت بوده، «مداخله در بازار» به یک ابزار معمول در راستای مدیریت بازار ارز تبدیل شده است. مداخله در بازار ارز عموما با دو هدف «کنترل نرخ ارز» و «تعدیل ذخایر ارزی» صورت می‌گیرد. با این حال بررسی‌ها نشان می‌دهد مداخله غیرهوشمندانه در بازار همیشه منجر به تنظیم قیمت یا تعدیل ذخایر ارزی نشده و منجر به تضییع منابع عمومی شده است.