این مقاله در درجه اول «امکان» و «ضرورت» وجودی الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد. همچنین پاسخی است به اظهارنظر کسانی ‌که می‌گویند پیشرفت، پیشرفت است و اسلامی و ایرانی ندارد. در بخش دوم به چالش‌های فراروی الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت پرداخته خواهد شد. سرانجام در بخش نتیجه‌گیری چنین عنوان می‌شود که به ‌خاطر جلوگیری از وقوع مفسده‌های یک پیشرفت بی‌قیدوبند و –از لحاظ معنوی و اخلاقی- لجام‌گسیخته غربی، چیزی به نام «الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت» می‌توان داشت.