فولکلور یا فرهنگ قومی محورهای مهم برنامه‌ریزی گردشگری است. فرهنگ قومی به‌عنوان سرمایه فرهنگی گردشگری، در قالب یکی از مهم‌ترین منابع درآمدزای مغفول مانده است.پژوهشگران معتقدند پایداری و فراگیری اجتماعات ملی، متکی به کم و کیف روابط مناطق مختلف با یکدیگر است و توسعه گردشگری قومی می‌تواند در ایجاد ارتباط بین گروه‌های مختلف جامعه اثرگذار باشد. در جوامع با تنوع قومی فرهنگی، گردشگری می‌تواند همبستگی و انسجام قومی و ارائه فرصت برای تلفیق مرزهای قومی را حمایت کند و نیز رقابت و همکاری میان قومی را گسترش دهد. گردشگری قومی به‌عنوان استراتژی مناسب برای اشتغال‌زایی و ایجاد درآمد و بهبود تبادلات خارجی با دیگر جوامع بسیار مورد توجه است.