هشت سال پیش وقتی دولت روحانی سر کار می‌آمد، راجع به عملکرد آن در حوزه فرهنگ تصویر دقیقی وجود نداشت و وضعیت امروز قابل‌پیش‌بینی نبود، اما حالا تکلیف تمام سینماگران ایران، علاقه‌مندان سینما و مردم عادی، با بعضی شعار‌ها و ادعا‌ها روشن است.

منیژه حکمت کارگردان سینما در واکنش به فوت سیامک شایقی نوشت: ظاهرا این سرنوشت ماست و سرنوشت همه کسانى که بتدریج از این چرخه بیرون رانده میشوند تا کسانى به مدد سرمایه هاى مشکوک به نام کار آفرینى و خلاقیت همه سینما را با پوزخندى مصادره کنند، چیزى که دیر یا زود اتفاق میافتد فقط باید نوبتمان را انتظار بکشیم.

پول‌های مشکوک– و البته هر پول بادآورده‌ای که منشأ آن سینما نباشد و توجیه و تعریف اقتصادی مشخصی نداشته باشد- به راحتی نظام تولید و مناسبات حرفه‌ای تولید را برهم می‌زند و اتفاقا اثرات نامطلوب و قابل ارزیابی بر سینما دارد. به‌عنوان مثال وقتی بازیگری به یکباره در یک فیلم بدون هیچ تأثیر محسوسی در فروش و فقط به‌دلیل پرکردن ویترین فیلم یا علاقه فلان سرمایه‌گذار، دستمزدش ناگهان سه‌برابر می‌شود، چرخه تولید به‌صورت محسوسی مخدوش می‎شود؛ چرا که هم هزینه‌های تولید را با تأثیر بر دستمزدهای دیگر بالا می‌برد، هم توازان بین دستمزد عوامل مختلف را برهم می‌زند، هم باعث می‌شود تهیه‌کننده از سرمایه بخش‌های دیگر- مانند فیلمنامه و طراحی صحنه، موسیقی وغیره – بکاهد و هم عاملی می‌شود تا بخشی از بدنه سینما به پول بادآورده و راحت‌الحلقوم خو بگیرند و دیگر دغدغه کار با کیفیت و جذب مخاطب نداشته باشند؛ چرا که صاحبان پول‌های مشکوک تنها به ویترین گول‌زنک و پر سروصدا علاقه دارند و جذب مخاطب، اولویتشان نیست و به طریق اولی کیفیت واقعی فیلم را هم نه می‌شناسند نه برایشان اهمیتی دارد. همین بی‌توجهی به مخاطب و کیفیت باعث می‌شود اصطلاحی چون «سود در تولید است» رواج یابد.

مساله ورود پول‌های مشکوک به سینما چندی‌ست مطرح شده است و هر از گاه شایعه یا خبری از فساد اقتصادی در هنر هفتم دامن برخی تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران فعال صنعت سینمای ایران را می‌گیرد.

حسین پارسایی مدیر کل دفتر شبکه نمایش خانگی سازمان سینمایی درباره اعتراض انجمن شرکت‌ها و تهیه‌کنندگان مستقل سینمای ایران به صدور مجوز تولید ۹ سریال شبکه نمایش خانگی، گفت: از ابتدای سال تقریبا ۱۱۰ پروانه ساخت در سینما صادر شده است که به تفکیک ۸۰ اثر از آنها به عوامل حرفه ای سینما و ۳۰ اثر هم به کارگردان‌های فیلم اولی تعلق دارد.

رییس انجمن بازیگران با انتقاد از فضای رسانه‌ای و اظهارنظر مسئولان درباره دستمزدهای نجومی بازیگران، می‌گوید:هم از رییس محترم سازمان سینمایی و هم از نمایندگان مجلسی که تعدادی از آن‌ها هم طی هفته‌های اخیر درباره دستمزدهای بازیگران ابراز نگرانی کرده بودند، می‌خواهم اگر واقعاً نگران سینمای ایران هستند به جای آنکه وقت و انرژی خود را صرف موضع‌گیری درباره دستمزد ۵، ۶ بازیگر مؤثر در چرخه تجاری سینما کنند کمی هم نگران بی‌کاری بخش عمده‌ای از بازیگران سینما باشند. چرا رییس سازمان سینمایی به فکر تعداد بالای بازیگران بی‌کار و از کار افتاده سینما نیست؟ چرا نمایندگان محترم مجلس ۴۰ سال است قانونی مرتبط با سامان‌دهی وضعیت معیشت هنرمندان تصویب نکرده‌اند؟ چرا نظام سینمایی هنوز معطل است؟ چرا قوانین مرتبط با حقوق مؤلفین به تصویب نرسیده است؟

بهمن کامیار کارگردان و تهیه کننده سینما معتقدست با اتحاد صنوف سینمایی می شود جلوی ورود افراد غیرسینمایی با پول های مشکوک به سینما را گرفت.کامیار که وکیل نیز است، بیان کرد: گاهی می‌بینیم برای ساخت فیلمی بالای ۱۰ میلیارد تومان هزینه می‌شود که اگر قرار باشد این فیلم ضررده نباشد باید ۶۰ میلیارد تومان بفروشد در حالی که شما اگر حتی فیلمی در حد و اندازه «هزارپا» بسازید و همه امکانات سینمای ایران اعم از پخش، سالن‌ سینما و تبلیغات قدرتمند، بازیگران محبوب و... پشت آن بیایند، فیلم شما در اکران ۱۰ تا ۱۲ هفته‌ای بین ۳۰ تا ۳۵ میلیارد تومان می‌تواند بفروشد که باز هم ضرر است. حال چگونه می‌شود که این ضرر میلیاردی برای کسی اهمیت ندارد؟