مداخلات عظیم دولتی برای نوسازی بافت فرسوده اگرچه در حوزه تعریف جذاب است؛ اما لزوما به نتیجه مطلوب نمی‌رسد. حتی اگر دولت‌ها بتوانند زمین‌ها را تملک کرده و به شکل یکپارچه تجمیع کرده و مجتمع‌های جدید بسازند؛ به بافت و هویت بومی منطقه آسیب می‌زنند. گرانی خانه در منطقه پس از بازسازی محله محور و اخراج بخشی از ساکنان بومی به دلیل رشد قیمت تملک و اجاره آسیب بعدی این نحوه ورود است. در چنین شرایطی مداخله غیرمستقیم از دل محله با مشارکت ساکنان بومی یا ساخت مجتمع‌های کم واحد با حمایت دولت و به شرط اجاره با قیمت مناسب از دیگر راهکار‌های مناسب برای بازسازی این محلات است. در شهر تهران ساخت وساز زمانی صرفه اقتصادی دارد که تراکم بیش از ۴ طبقه در یک طرح تعریف شود؛ اما در پروژه «سیروس ۲»، ساخت واحد‌هایی ۶۵ تا ۱۱۰ متر مربعی با فضای تراس گسترده به شکل ۲، ۳ و ۴ طبقه تعریف شده بود. درواقع پروژه سیروس ۲ از ابتدا غیراقتصادی تعریف شد. شکست در پروژه‌ای حدودا ۴۰ هکتاری در منطقه ۱۲، جز با استدلال سو مدیریت، با چه منطقی قابل توجیه است؟

انتشار نامه استعفای آخوندی پس از حضور پرحاشیه امروز وی در مراسم امضای تفاهمنامه نوسازی ۱۰۰ هزار واحد مسکونی بافت‌های فرسوده، اختلاف نظر قدیمی این عضو کابینه با رئیس جمهور را علنی کرد.