همین چند روز پیش بود که خبر رسید یکی از پیش‌کسوتان تاریخ ایرانی با همه آزمون و خطاهایش، از دنیا رفت. این کهن‌مرد دانشگاه و سیاست، سرانجام به سبب نارسایی ریه از پای درآمد. مرگش، در سکوت بیمارستانی رخ داد که حوالی خانه‌اش بود. در آن صبح ابری، طبق معمول همه سه‌شنبه‌ها، ماشین‌های زیادی از کرج، بی‌توجه به این بیمارستان، رو به سوی شرق، صف به صف شدند تا در ترافیکی طولانی‌مدت، قوت روزانه را در پایتخت بجویند.

انور خامه‌ای متولد ۲۹ اسفند ۱۲۹۵ در تهران، فعال سیاسی، نویسنده و مترجم ایرانی بود، که از جمله اعضای گروه ۵۳ نفر و از بنیان‌گذاران حزب توده ایران محسوب می‌شد.عصر دیروز در کرج در سن ۱۰۲ سالگی به علت نارسایی ریوی درگذشت

حالا درست ۱۱۲ سال از آن روز، آن روز عجیب می‌گذرد؛ نوروز ۱۲۸۵ و تنها چند ماه پس از صدور فرمان مشروطه بود که فرخی یزدی، شاعر آزادیخواه دوران به جای این‌که مثل بسیاری از شاعران همشهری‌اش به دارالحکومه یزد برود و برای حاکم شهر نوروزنامه‌ای مملو از غلو و مدح بخواند، در مجمع آزادیخواه‌ها و دموکرات‌های شهر حاضر شد و در مذمت حاکم قصیده‌ای خواند و همین کافی بود.