«خاطرات علم را که بخوانيم در سال ۵۴ مي‌گويد به دليل فساد اداري، آخرهاي رژيم شاه است زيرا شاه و اطرافيانش از اين نظام فاسد خسته شده بودند. در گذشته ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شاه به قدري ‌درآمد داشت که حتي به شهرداري انگلستان پول قرض مي‌داد، ولي اعلام کرد که فساد اداري مرا از پاي درآورد». اين بخشي از صحبت‌هاي احمد ميدري معاون رفاه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعي در نشست تخصصي چالش‌هاي سياست‌گذاري اجتماعي در ايران است که صبح روز يکشنبه در سالن شهيد رجايي وزارت کشور برگزار شد.

در هفته‌ای که گذشت برخلاف 52 هفته‌ دیگر سال، تیتر روزنامه‌ها و عناوین نشست‌ها در مراکز علمی و دانشگاهی به مسائل کودکان اختصاص یافت.مناسبت «روز جهانی کودک»، بی‌شک آنقدر دهن پرکن و پرطمطراق بود که خیلی زود پست‌های اینستاگرامی و دیگر پروفایل‌هایمان در شبکه‌های مجازی پر شد از شعارها و پیام‌هایی در حمایت از گروهی از جمعیت ایران که کودکان نام دارند. اما طبق معمول بیشتر مصاحبه‌ها و نوشتارها به بخش‌های سیاه و آسیب‌های حوزه کودکان نور تاباند و آمارهایی نظیر تعداد کودکان کار، تعداد کودکان بی‌شناسنامه و دیگر بازمانده‌های از تحصیل و سلامت و عدالت دست به دست شد. آنچه جایش در کنار این موضوعات بسیار مهم خالی به نظر می‌رسید، پرداختن به دوران کودکی، تجربه کودکی و نفسِ کودک بودن در ایران بود. تجربه‌ای شگرف که به زعم بسیاری از کارشناسان حوزه کودک، از آن پوسته‌ای باقی مانده و باقی به محاق رفته است.