درحال‌حاضر با توجه به مشکلات اقتصادی موجود، باید گفت مسیری که سال‌ها با نام «توسعه اقتصادی» در کشور طی شده، مسیر درستی نبوده است، زیرا پس از گذشت 70 سال از شروع برنامه‌ریزی در ایران و با توجه به منابع طبیعی عظیمی که فراهم بوده، نه‌تنها شاهد نتایج اقتصادی کارآمد و پایداری نیستیم، بلکه در مقایسه با کشورهای هم‌تراز پیشرفت محسوسی نیز نداشته‌ایم. توسعه اقتصادی با خود نتایجی مانند ریشه‌کنی فقر، توزیع برابرتر درآمدها، افزایش ثروت و رفاه جامعه، ایجاد اشتغال، رشد اقتصادی بالا و پایدار و... را به‌همراه دارد که امروز این نتایج همچنان حاصل نشده و به ‌جای آن شاهد نتایج بسیار نامطلوبی از جمله بی‌کاری، افزایش فقر، توزیع بسیار نابرابر درآمدها و رشدهای اقتصادی کم و ناپایدار هستیم که این بحران‌های اقتصادی دامنه اثرگذاری خود را تا مرز ایجاد چالش‌های اجتماعی یا حتی سیاسی نیز کشانده‌اند. تغییرات جهانی پس از انقلاب صنعتی و ورود به نظم جدید جهانی، توجه به اقتصاد را در جهان بیش از پیش پررنگ‌تر و پراهمیت‌تر كرد؛ به‌گونه‌ای که در جهان امروز نقش و اهمیت اقتصاد صرفا در معیشت مردم یک کشور خلاصه نمی‌شود،