حالا تقویم نشان می‌دهد که یک سال و 2ماه است که وزیر آموزش‌وپرورش به هر بهانه و در هر برنامه‌ای از ضرورت ایجاد مدارس شاد و پرنشاط سخن می‌گوید؛ از مدارسی که بچه‌ها رغبت کنند هر روز صبح به آنجا بروند و تکالیف ملال‌آور و آزمون‌های استرس‌زای غیرضروری ذوق‌شان را کور نکند؛ مدارسی که بچه‌ها در آن بازی کنند و در طول بازی، مهارت یاد بگیرند. حالا اما از همین مدارس که قرار بود صدای شادی و نشاط دانش‌آموزان از دیوارهایش بالا برود، خبر رسیده که زنگ ورزش -که برای اغلب دانش‎آموزان اصلی‌ترین نماد شادی و نشاط و بازی است- به حالت نیمه‌تعطیل درآمده چرا که آموزش و پرورش با کمبود 4هزار مربی تربیت‌بدنی روبه‌روست. البته کمبود معلم در مدارس، مختص زنگ تربیت بدنی نیست و امسال بسیاری از کلاس‌های درس به‌خصوص در دوره ابتدایی با این مشکل مواجه شده‌اند؛ آنطور که اسفندیار چهاربند، رئیس مرکز برنامه‌ریزی منابع انسانی وزارت آموزش و پرورش در اردیبهشت‌ماه امسال گفته بود، این وزارتخانه با کمبود 300هزار نیرو روبه‌روست که بالای 90درصد آن مربوط به مدارس است. او پیش از آن هم نسبت به این معضل هشدار داده و آن را چالشی بزرگ برای سال تحصیلی جدید نامیده بود.