منطق استعفای آقای آخوندی فرار از شکست و شانه خالی کردن از مسئولیت است. او بارها و بارها در مواجهه با مردم و نمایندگان مجلس، وعده‌­هایی داده که هیچ کدام عملی نشده است.اگر یک جست و جوی ساده در فضای مجازی داشته باشیم، می­‌بینیم واژه «شفافیت» یکی از کلیدواژه­‌های دولت دوازدهم است که البته جای تقدیر دارد، اما مگر می­شود غایت شفافیت را «مسئولیت‌­پذیری» ندانست؟ آقای وزیر راه که به اذعان برخی، بیشتر از وزیر امور خارجه برای FATF سینه چاک می­کرد، چطور به همین سادگی از مسئولیت وزارتی خود شانه خالی کرد و چطور شد که مدعیان شفافیت، خود در مسئولیت‌­پذیری و پاسخ­گویی حرفی برای گفتن ندارند؟