ما یک جزیره دورافتاده نیستیم؛ میان دیگران ، با دیگران و شاید هم برای دیگران زندگی می‌کنیم. اینگونه است که مراودات اجتماعی و بین‌المللی هم شکل می‌گیرد. البته بماند که بعضی از سیاسیون و حتی کارشناسان، یک‌جورهایی فکر می‌کنند که ما یک جزیره دورافتاده هستیم و باید سعی کنیم که در همین جزیره بودن خودمان بمانیم و کاری به دیگران نداشته باشیم. اما عقل و تجربه و دانسته‌های مذهبی و امثالهم به ما می‌‌گوید که در این دنیا، نمی‌شود به تنهایی زیست و باید دیگران را هم برای این زیستن، مدنظر داشته باشیم تا دیگران نیز برای خود‌زیستن‌شان، ما را مدنظر داشته باشند.