کشور ايران بنا بر مختصات اقليمي خود در دهه‌هاي اخير در معرض خطر کم‌آبي و کاهش توليد محصولات کشاورزي قرار داد. در اين وضعيت ما راه‌هاي محدودي را براي افزايش توليدات کشاورزي و حفظ طبيعتمان داريم و علم امروز ثابت کرده يکي از اين راه‌ها مهندسي ژنتيک و بهره‌مندي از اين فناوري است؛ فناوري مهمي که سال‌هاست کشورهاي دنيا از آن بهره برده‌‌اند و ما در کشور متأسفانه خود را درگير بحث‌هاي غيرعلمي و نادرست کرده‌ايم.