آغاز یهودی‌ستیزی هیتلر، فارغ از ریشه‌های آن، به عقیده براکل به سال‌ها پیش از سیاستمدار شدن او بازمی‌گردد؛ یعنی در ایام اقامتش در وین بین سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۳. این انزجار، اما درست در همان زمانی اوج گرفت که آلمانی‌ها انگشت اتهام شکست‌های پی‌در‌پی‌شان را در جنگ اول جهانی به سوی یهودیان نشانه رفتند.

هیتلر مشروبات الکلی مصرف نمی‌کرد و سیگار نمی‌کشید و عاشق موسیقی و نقاشی بود. از آزار دیدن حیوانات ناراحت می‌شد و برای اولین بار در تاریخ اروپا، قوانین حمایت از حیوانات را وضع کرد. این ویژگی‌ها در کنار کشتارهای وسیع سردرگم کننده است با این حال این تضادها در هیتلر خلاصه نمی‌شود، بی‌رحم‌ترین شکنجه‌گران هم چه بسا پدرانی دلسوز باشند و از دیدن زخمی در انگشت فرزندشان ناراحت شوند. پرسش اصلی این است که چطور انسان‌هایی که باور قوی به ارزش‌های اخلاقی دارند و در سایر بخش‌های زندگی دل‌رحم هستند می‌توانند دست به اعمال غیراخلاقی بزنند؟