موضوع دستمزدهای نجومی اخذ شده توسط سلبریتی‌ها و هنرمندان مدت‌هاست که مورد نقد و نظر افکار عمومی است .حاشیه هایی که بشکل مکرر در فضای مجازی مطرح و مدتی بعد نیز به فراموشی سپرده می‌شود. اولین موضوعی که بعد از انتشار اخبار این چنینی مطرح شده و می‌شود، مقایسه دستمزدهای این افراد با مردم عادی است که بخشی از آنها هواداران همان بازیگران هستند.بعضی ها هم فورا به جریان پورسانت ها و پول شویی ها اشاره می نمایند. پیش از این نیز، انتشار خبر دریافت دستمزدهای چند میلیاردی ازسوی هنرمندان شناخته‌شده‌ای مانند مهران مدیری برای اجرای برنامه تلویزیونی دورهمی، محمدرضا گلزار برای اجرای برنامه هفت‌خان در شبکه نمایش خانگی ،سروصدای زیادی برپا کرده بود. بازار دستمزدهای عجیب و غریب و عددهای ۱۱رقمی، بازاری انحصاری است که تنها با چند سلبریتی محدود می‌چرخد. دیگران یا در حاشیه‌اند یا به باد فراموشی سپرده شده‌اند. چنانچه پیش از این نیز، پژمان بازغی، رییس انجمن بازیگران سینمای ایران درباره وضعیت بیکاری هنرمندان و بازیگران گفته، نزدیک به ۸۵درصد بازیگران بیکار هستند و تنها ۱۵درصد از آنها کار می‌کنند. برخی از منتقدین معتقدند که بازی های ریالی مستحق دریافت دستمزدهای دلاری نیستند. برخی دیگر، این نظر را زیر سوال برده و هنر را قابل قیمت گذاری نمی دانند.

رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس با اشاره به ورود مجلس به موضوع دستمزد‌های نجومی بازیگران، گفت: صداوسیما نباید پول بیت المال را صرف کشیدن ناز سلبریتی‌ها کند.

با بررسی میدانی میزان و نحوه پرداخت دستمزد بازیگران درجه یک و درجه دو در سینما و تلویزیون به اعداد و ارقامی دست پیدا می کنیم که با منطق امروز دستمزدها و درآمدها در جامعه مطابقت ندارد. اینکه آیا بازیگران درخور دریافت چنین دستمزدهایی هستند یا باید این اعداد و ارقام با نحوه درآمد مشاغل تناسب داشته باشد، بحثی است که از چند زاویه قابل بررسی است.

فاطمه گودرزی بازیگر فیلم «می‌خواهم زنده بمانم» گفت: متاسفانه امروزه به نوعی درب باز شده و هرکس به راحتی بازیگر می‌شود، هیچ معیار و ملاکی برای سنجش بازیگران وجود ندارد و به همین دلیل ما سالانه با تعداد زیادی از بازی‌های بی کیفیت روبرو می‌شویم.

گمرکی گفت: فیلمنامه «آقای گل» قابل دفاع است و ما برای تولید آن همه تلاش خود را به کار می‌گیریم.