وحیدی شقاقی‌شهری گفت: دولت و مجلس که تغییر می‌کنند بسته‌های متعدد و ضد و نقیض صادر می‌شوند. اساسا اقتصاد ایران پر از تصمیمات شخصی و غیر راهبردی است. وقتی رویه‌های بلندمدت حاکم نیست و قوت رقابت‌پذیری وجود ندارد و همه برای هم مقررات رو می‌کنند تا خود را ثابت کنند و بگویند دولت ما چنین و چنان، نتیجه‌اش همین می‌شود که مقررات برای تضمن منافع یک عده بر علیه یک عده دیگر رو می‌شوند.

رضاجلالی تورم 40 درصدی را تهدیدی برای آینده کشور دانست و گفت: تورم در کشور ۴۰ درصد است و بر اساس مبانی و اصول علم اقتصاد این تورم به صورت نجومی رشد می کند و تهدیدات همه‌جانبه‌ اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و امنیتی را به جای خواهد گذاشت و این به نفع هیچکس نیست چراکه یک آنارشی و هرج و مرجی را بدون مهار به وجود خواهد آورد.

تحریم پدیده‌ای است که اگرچه در سیاست‌های داخلی ریشه دارد اما از بیرون مرزها به ما تحمیل شده اما تورم قطعا محصول خطای سیاستگذاری یا نادیده گرفتن اصول علم اقتصاد توسط سیاستمداران خودمان است. حاصل در هم آمیزی دو ابرچالش تحریم و تورم، وضعیتی مشابه شرایط بسیار بد سال‌های 1391 و 1392 است که اقتصادایران گرفتار رکود تورمی شده بود و در نتیجه بیکاری و فقر در جامعه تشدید شد.جز ایران هیچ کشور دیگری به طور همزمان گرفتار این دو معضل بزرگ و پیچیده نشده است. سوال این است که برای کاهش اثرگذاری همزمان این دو پدیده چه باید کرد؟

رئیس جمهور و معاون اولش بارها در رقابت های انتخاباتی و سخنرانی های خود در جمع مدیران یا فعالان اقتصادی بر اصول بنیادین اقتصاد آزاد رقابتی تاکید کردند و از برنامه های خود برای میدان دادن به بخش خصوصی و خروج دولت از اقتصاد و رفع انحصار و رقابت سخن گفتند اما هرچه گذشت، از این گفته های خود در عمل دورتر و دورتر شدند.