تغییرات نرخ ارز، مهم‌ترین فاکتور تجارت خارجی هر کشور است و در ادبیات اقتصادی افزایش نرخ ارز از یک طرف منجر به افزایش صادرات غیر نفتی و افزایش درآمدهای ارزی شده و از طرف دیگر با بالا رفتن ارزش واحد واردات باعث کاهش واردات و بهبود تراز تجاری کشورمی‌شود. اما در شرایطی که در کشور تورم وجود دارد و نرخ ارز دستوری ثابت نگه داشته می‌شود و همچنین بخش عمده‌ای از نهاده‌ها و کالاهای واسطه‌ای از طریق واردات تامین می‌شود، افزایش ناگهانی نرخ ارز به مثابه شمشیر دولبه‌ای است که یک بعد آن افزایش صادرات غیر نفتی را در کوتاه مدت در پی خواهد داشت و بعد دیگر آن افزایش هزینه‌های واردات نهاده‌ها و کالاهای واسطه‌ای خواهد بود که در بلندمدت منجر به افزایش هزینه‌های تولید و قیمت تمام شده محصولات شده و مجددا کالاها و محصولات تولید داخل قدرت رقابت خود را در بازارهای جهانی از دست خواهند داد و صادرات به حال اولیه خود برخواهد گشت.