در رویکرد سنتی، برای توسعه محصول ابتدا برنامه‌ریزی و سپس ساخت انجام می‌گیرد که معمولا آن را «مدل عملیاتی» می‌نامند. تقریبا در همه شرکت‌ها و براساس گونه مشابهی از سلسله مراتب سازمانی، مدیران اجرایی بالاتر از مدیران، و مدیران بالاتر از روسا جای گرفته‌اند و تصمیم‌ها از لایه‌های بالای سازمان به پایین انتقال می‌یابند و فعالیت‌ها در سطح پایین سازمان انجام می‌گیرند. شیوه مدیریت سنتی در این گونه سازمان‌ها با عنوان « فرماندهی و کنترل» شناخته می‌شود که یک زبان مشترک قابل درک را برای تشریح مدل‌های عملیاتی پدید می‌آورد. با این حال شیوه‌های معتبر و جایگزین گوناگون نیز مشاهده می‌شوند که تقریبا تمامی آنها به ایده پاسخگویی اشاره دارند. منظور از پاسخگویی آن است که سازمان باید به شکلی ساخته شود که به سرعت یاد بگیرد و پاسخ دهد. سازمان‌ها با بهینه ساختن خود برای ایجاد جریان آزاد اطلاعات، اشتیاق برای یادگیری و کسب سریع و پی در پی تجربه‌های نو و همچنین سازماندهی شبکه‌ای از کارکنان، مشتریان و شرکایی که در راستای هدفی مشترک انگیزه یافته‌اند، ویژگی پاسخگویی را به دست می‌آورند.