درست یا غلط، از همان سالهای دهه پنجاه که کنکور در ایران رسمیت یافت، غالب بچه های باهوش و درسخوان مدارس دنبال رشته ریاضی بودند و در دانشگاه هم سراغ رشته های مهندسی می رفتند.برای همین بخش مهمی از فعالان و مسئولان سیاسی و فرهنگی سالهای پس از انقلاب را مهندسان تشکیل داده اند.این واقعیت تاریخی هم ناشی از ماهیت رشته های مهندسی(ارتباط مستقیم با منطق و ریاضیات، طراحی و تحلیل سیستم ها، پیش بینی شرایط و سنجش خروجی ها و..) است و هم ناشی از توانایی های ذهنی بالا در فارغ التحصیلان مهندسی آن دوره