نوشین عسکری، شیوا یوردخانی، یاسمین قلعه‌نویی و بهار نوری‌زاده در این متن به طرح این سوالات پرداخته‌اند که چگونه چیدمانِ و جای‌گیری نهاد‌های فعال در حیطه‌ی هنر در تثبیت زیرساخت‌ها، به بازتولید مردسالاری و به ویژه زن‌ستیزی می‌انجامد؟ و چه سرحدی برای مسئولیت‌پذیری تمامی فعالان و به خصوص نهاد‌ها در فضای هنر معاصر ایران می‌توان متصور شد؟

موضوع آزار یک دختر در تاکسی اینترنتی تپسی در روز‌های گذشته بسیار خبرساز شد. برخی گفتند او برای جذب فالوئر اینگونه اغراق کرده و برخی معتقد بودند آزار جنسی زنان بسیار زیاد است

در شعر عرفانی ما صور خیال در قالب خوشه‌های تصویری برآمده از عناصر مؤنث شکل گرفته است. اما همین موجود-زن- هر وقت در قالب توصیف‌های عینی اجتماعی قرار می‌گرفت موجودی پست و حیله‌گر می‌شد که همه را به «مکر» خود گرفتار می‌ساخت. در هر دو سوی این قطب‌های متضاد شبکه‌ای از صور خیال در طول تاریخ ادبیات شکل گرفته و به حیات خود تا شعر امروز ادامه داده است.

3 دختر مصطفی رحماندوست در حمایت از پدرشان نوشتند.

هرچند امروزه برابری زنان، مردان و خشونت مردانه علیه زنان در بسیاری از جوامع کاهش یافته است اما هنوز اکثر جوامع انسانی آن را درون خود، نهادها و سازوکارهای روزمره، زبان، عادات و ذهنیت‌هایشان به صورت خشونت‌های روزمره و سازمان‌یافته حمل می‌کنند؛ هنوز می‌شنویم که قربانیان پورنوگرافی و فحشا، فقر، بیکاری و دستمزدهای پایین، ازدواج‌های زودهنگام و فشارهای اجتماعی، خانوادگی و غیره، تقریبا همیشه زنان و البته کودکان هستند. و جامعه ما از این لحاظ متاسفانه شبیه به سایر جوامع و گاه بسیار بدتر از سایر جوامع است، چه در تاریخ خود و چه در موقعیت معاصر خود. بنابراین برای مبارزه با میراث منفی گذشته و حرکت به سوی موقعیتی بهتر برای زنان، نقطه عزیمت ما باید پذیرش واقعیت‌ها و کنار گذاشتن اسطوره‌هایی باشد که در جامعه ما همچون سایر جوامع وجود دارد: اسطوره‌ها و افسانه‌هایی مبتنی بر وجود «گذشته‌های طلایی» برای زنان و حتی دوره‌های «زن‌سالاری» که تمام مطالعات باستان‌شناسی و مردم‌شناختی آن‌ها را نفی کرده‌اند.

رئیس‌جمهور آمریکا گفت: عربستان و ایران باید در خاورمیانه به یک راهکار موثر برای تقسیم همسایگی دست پیدا کنند.