یاد ندارم در پیشگفتار کدام اثر”مارسل پروست” -شاید رمان “طرف خانه ی سوان” – خوانده ام…..یک “آن”است به راستی این گفته؛می گوید: “سرنوشت هر کس،به گونه ای شگفت،بستگی به محل صدور شناسنامه اش دارد. تا آن گاه که مدعیان قانونمداری و روشن اندیشی این سرزمین،خشنودانه و پیروزمندانه از چراغ قرمز می گذرند،گذر از خیابان ورود ممنوع، سیبیل شان را کلفت می کند و از این که جای دوربین های ثبت سرعت اتوبان را می دانند،مباهات می ورزند،جمع جبری همه ی این ها می شود”بلاهت”؛بلاهتی سیال و روان که تنفس می شود و هر آینه ریه ی جامعه با آن پر و خالی.و چنین است که اگر من در “مزار شریف”به دنیا می آمدم،شاید می شدم آن که ماشه به روی “احمد شاه مسعود”چکاند و اگر مادرم مرا در”وین”می زایید،بلکه شده بودم رهبر ارکستر!