فوتبال ایران را از بعد مدیریتی نمی توان با اسم خاصی توصیف کرد. مصلحت، گنگستربازی، فساد یوگی و دوستان، آلیس در سرزمین عجایب، حلقه جادو، مدیریت پرنده و درنده و غیره، واقعا نمی توانند توصیفگر شرایط فوتبال ایران و مدیریت بر آن باشد.ضعف عامدانه نظارت و ول بودگی امور، عدم مطالبه گری و نظارت، کم توجهی به عملکرد خواهی و شایسته سالاری و غیره ، از مشخصه های این فوتبال است. در چنین شرایطس ، یکی از تکنیک های پول سازی،آوردن مربیان و بازی کنان دست چندم، در پارکینگ و حاشیه ای و بستن قراردادهای نجومی با انها و کسر پورسانت های پشت پرده است. مگر می شود باور کرد که تشکیلات مدیریتی تاج و دستگاه های امنیتی کشور از این واقعیات اطلاع نداشته باشند؟ علل سگوت را هم بهتر است خودشان جواب بدهند.این همه جابه‌جایی و شکست مربیان خارجی، نشان‌دهنده ضعف فاحش در مدیریت و انتخاب‌ مربیانی است که بعد از اینجا در هیچ جای معتبر دیگری نتوانستند جایگاهی بیابند. یعنی لیگ ایران تبدیل به جایگاهی برای مربیان درجه چندم خارجی شده که در کمتر کشوری مشتری دارند. این دیگر ربط چندانی به اوضاع فعلی مملکت ندارد و باید پرتقال فروش‌های ناکارآمد را پیدا کنید که اینگونه ریخت و پاش دلاری می‌کنند!

برخلاف عرف و قاعده جهانی که فوتبال را صنعت پول ساز می داند ، این صنعت در ایران بشدت هزینه بر است.چرا که بنوعی آویز دولت و خصولتی هاست و نظارتی هم بر حضور مدیران غیر فوتبالی در این حوزه وجود ندارد. کثافت کاری ها آن از درصد گرفتن تا بازیکن و مربی انداختن هم ، تبدیل به امری رایج شده و گویا کسی هم اعتراضی ندارد.شاید اگر طی این سال‌ها یک مدیر ناکارآمد دادگاهی می‌شد و از حاشیه امنیت برخوردار نبودند هر کس به خود اجازه نمی‌داد که در فوتبال باشگاهی ایران به سادگی مسئولیت قبول کند. در حقیقت متعاقب چنین مدیریت‌های ناکارآمدی است که فساد در فوتبال ریشه دوانده و مقابله با آن دارای پیچیدگی‌های خاص خود است. از این جهت که فساد در فوتبال به صورت شبکه‌ای در آمده و پشت پرده آن دست‌های زیادی وجود دارد. این وسط باید به فساد در باشگاه مس رفسنجان در چند فصل قبل اشاره کرد که معلوم نیست چرا صدور احکام افراد متخلف در آن از سوی قوه قضائیه زمان بر شده است؟!

با وجود اینکه تیم‌های ایرانی به خصوص پرسپولیس و استقلال طرفداران زیادی دارند و می‌توانند از این راه درآمد خوبی به دست آورند اما تاکنون هیچ یک از باشگاه‌ها نتوانسته‌اند از این مزیت استفاده کنند.

«کشیدن پای وزیر ورزش به ماجرای شکست‌ها و عدم موفقیت‌های دو باشگاه بزرگ تهرانی موضوع جدیدی نیست و به‌خصوص هواداران و پیشکسوتان استقلال بارها مدعی شده‌اند که وزیر ورزش به باشگاه رقیب نگاه متفاوتی دارد.» روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «بازی سوپرجام فوتبال ایران که در سال‌های متمادی جدی گرفته نمی‌شد و برگزاری آن برای باشگاه‌ها و فدراسیون اهمیت زیادی نداشت، این روزها تبدیل به محل جدید مناقشه و جدل کلامی بین دو باشگاه پرسپولیس و استقلال شده است.

این روزها نحوه برگزاری دربی هفته آینده و حضور تماشاگران در ورزشگاه آزادی یکی از اصلی‌ترین چالش‌های فوتبال ایران است.

کارشناس فوتبال و مربی پیشین تیم ملی ایران ضمن اشاره به تاثیر زندگی شخصی یک بازیکن در پیشرفت او گفت: یکی از ستاره های تیم ملی با رفتار خود آبروریزی کرد.بیژن ذوالفقارنسب با بیان اینکه درخشش بازیکنان ایرانی در عرصه های بین المللی منجر به حضورشان در لیگ های اروپایی می شود اظهار داشت: هر زمان فوتبال ملی ایران در عرصه های بین المللی به موفقیت رسیده است یا اینکه باشگاه ها در بازی های آسیایی موفق شده اند ایجنت ها سراغ بهترین بازیکنان ایرانی آمده اند.

تنها 2 روز بعد از پایان تب‌وتاب دوست‌داشتنی فینال لیگ قهرمانان آسیا، دوباره کرکره فوتبال باشگاهی پایین آمد تا اردوی آبان‌ماه تیم ملی شکل بگیرد؛ تیمی که بار دیگر در کوتاه‌ترین زمان ممکن یادمان آورد دوست‌داشتنش روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود. نخستین حاشیه اردوی جدید، رفتار نامتعارف خود کارلوس کی‌روش بود؛ مردی که افتخار نداد به‌عنوان نماد تیم ملی ایران در کنار آدم‌های خرده‌پایی مثل رئیس فیفا و زیکوی برزیلی تماشاگر فینال لیگ قهرمانان آسیا باشد و حتی از یک پیام تبریک خشک و خالی هم برای نماینده کشورمان دریغ کرد. این اما همه داستان نیست. او در روز دوم برپایی تمرینات، بازیکنان را از انجام مصاحبه با رسانه‌ها منع کرد و در ادامه به آنها دستور داده‌شد به‌طور دسته‌جمعی صفحات شخصی‌شان در اینستاگرام را غیرفعال کنند.