پافشاری افراطی روی تعصبات و نگاه غلیظ ایدئولوژیک، اجازه دادن به اعمال سلیقه محوری گسترده و البته تائید چاشنی رانت و فساد در کشور در کنار نداشتن افق‌های تربیتی روشن و فشار‌های اقتصادی، آینده جوانان را با ابهام فراوان روبرو کرده و تمایلات لش وارگی را در آن‌ها تشدید نموده است. ممکن است برخی از افراد در برابر همین متن هم خود واکنش نشان داده و انکار کننده واقعیات باشند. نه تنها مخالفت ان‌ها برایمان اهمتی ندارد، بلکه بخاطر سرمایه بینانسلی و تمدنی کشورمان هم که شده، آمادگی رویاروی داریم. سوال اینجاست که این بی عرضه گی در عرصه فرهنگ با حیف و میل بودجه‌های بی نهایت دولتی توسط عده‌ای مسئله دار، تا به کی باید ادامه یابد؟ نظارت کجاست؟ قانون کجاست؟ توصیه دین کجاست؟ حق نظارت مردمی کجاست؟ متن فردین علیخواه عضو هیئت علمی گروه جامعه شناسی دانشگاه گیلان، نکات جالبی برای بیان کردن در این خصوص دارد.

«پاندورا» رسولی از جانب زئوس برای ابنای بشر بود که جعبه‌ای دربسته را برای آنان به ارمغان می‌آورد. زئوس به جدّ سفارش کرده بود که درِ این جعبه نباید گشوده شود. اما پاندورا درگیر وسوسه شیطان شد و با گشودن در جعبه، امکان پخش شدن محتوای آن در جهان را فراهم آورد. محتوای جعبه سراسر فلاکت و بدبختی بود و بیماری و مرگ و شرّ و امثال آن، از جعبه پاندورا بر زمین رواج یافت و بهشتی که تا پیش از آن، موجودات در آن می‌زیستند، تبدیل به عرصه‌ای برای جولان آلودگی‌ها و زشتی‌ها شد. اما این تمام محتوای جعبه نبود؛ در این جعبه چیز دیگری نیز بود که انسان به اتکای آن توانست تاکنون در برابر جهانی سراسر تاریکی و رنج، تاب آورد و زندگی کند و آن چیزی نبود جز «امید»!