رئیس سازمان مالیاتی کشور با شرکت در نشست هم اندیشی با نخبگان بیان داشت که امروز دو وظیفه مهم را به عنوان نظام مالیاتی برعهده داریم که باید به نتیجه برسانیم؛ نخستین وظیفه ما تامین مالی پایدار و غیر تورمی برای دولت است و دومین وظیفه نظام مالیاتی حفظ رضایت مردم می‌باشد. موضوعی که بنظر می‌رسد، سازمان امور مالیاتی در هر دو مورد درمانده شده است. مالیات ستانی به ضرب و زور فشار بر اقشار مبتنی بر سلیقه گرایی ممیز‌ها (اگر سند می‌خواهید حاضر به اثبات هستیم) پدر تولید و توسعه اقتصادی را درآورده است. شیوه مالیات ستانی هم نوبری است برای خودش. جناب رئیس سازمان، چقدر از فساد‌های مالی و اخلاقی ممیزان خبر دارند (انکار نکنید که رسوایتان می‌کنیم و کم کاری سنواتی تان را به دیوان، نظام‌های بازرسی و امنیتی کشور می‌کشیم). چرا یک شرکت کوچک برای انواع فرم‌های رنگارنگ شما باید مجبور به استخدام حسابدار شده و یکصد میلیون تومان خرج کند که مثلا به شما بیست میلیون تومان مالیات بدهد؟ چرا اولویت‌های وظیفه‌ای دستگاه تحت امرتان را فراموش کرده اید؟ آقای محترم، اهمال، قصور، تقصیر، ترک فعل سازمان تحت امر شما، کم کم در حال تبدیل شدن به عاملی بر ضد امنیت ملی است. چرا خودتان را به خواب خرگوشی زده اید؟ در زمان انتصاب تان، ده فرمان را برایتان ارسال کردیم. بنظر می‌رسد وقت حساب کشی قانونی از شما فرا رسیده است. یا بشکل کارآمدتر خدمات رسانی می‌کنی و انجام وظیفه با رویکرد اصلاح و تقویت سیستم تحت امرت را خواهی داشت، یا خودت را آماده پرداخت هزینه‌های قضایی، نظارتی و حتی امنیتی عملکردت بکن. گام دوم انقلاب، با مدیران اجرایی تعارف ندارد. سربسته عرض شد.

متاسفانه برداشت غالب ما نسبت به اقتصاد غیرنفتی، ارایه نگاهی سلبی در برابر اقتصاد نفتی و آسیب‌های آن است. پیاده سازی هر برداشتی از اقتصاد غیرنفتی، الزامات و پیامد‌هایی داشته که نادیدگی آن‌ها، از یکطرف باعث گسست ارتباط سایر عناصر اثرگذار بر توسعه در کنار عامل اقتصادی شده و از طرف دیگر، باعث گسست ارتباط نظام‌مند بین سطوح سه گانه کلان (توسعه ای)، میانی (صنعت) و خرد (بنگاه و سطح خانوار) می‌شود. نادیدگی و گسستی که هزینه‌های وحشتناکی می‌تواند در بر داشته باشد.

مسعود نیلی از مهمترین مشاوران حسن روحانی و از افراد تصمیم گیر اصلی در حوزه اقتصادی از ابتدای دولت روحانی تا سال 97 بود که در اواسط این سال پس از بروز نابسامانی های اقتصادی، افزایش تورم و بحران ارزی، و به دنبال چند تغییر در پست های اقتصادی کشور، از دولت کناره گیری کرد. او که خود 5 سال در میان حلقه اصلی مشاوران اقتصادی روحانی و نیز دستیار ویژه رییس جمهور در امور اقتصادی بود، پس از خروج از دولت با انتشار یادداشتی، به اراه راهکار درباره «فرار از چرخه مخرب نفتی» پرداخته است؛ اما چرا او در زمانی که از مهمترین تصمیم گیران اقتصادی دولت بود، این راهکارها را ارائه و پیاده نکرد؟