حاشیه گویی‌های دبیر مسئله جدید و تازه‌ای نیست. در صحبت‌های اخیر صورت پذیرفته درخصوص علی دایی نیز؛ پیامد‌های رفتار خود را دریافت نمود. حال این سوال مطرح است که فردی با این خصوصیات، چرا متنبه نشده و دست از حاشیه نمی‌کشد؟ برخی از تحلیل گران، موضوع را در دو سناریوی روحیات شخصی و دوم، هوس احتمالی رطب وزارت کردن علیرضا ذبیر جستجو می‌کنند. در واقع این شائبه ایجاد شده که ورود دبیر به موضوعات و زیرحوزه‌های تخصصی ورزش (علاوه بر کشتی و ورزش تخصصی خودش)، می‌تواند نشانه‌ای برای هوس رطب وزارت کردن او باشد. هرچند که دبیر، مدیرجوان نسبتا فعالی است، اما پست وزارت یقینا پختگی، مشروعیت و محبوبیت‌های خاصی نیاز دارد که در علیرضا دبیر وجود ندارد. چنانچه با وجود همه این کاستی‌ها، اصرار بر اشغال این جایگاه وجود داشته باشد، هیچ کاری را نمی‌توان جلو ببرد.

اخباری که پیرامون ورزش ایران و به ویژه فوتبال شنیده می‌شود، نه تنها دلگرم کننده نیست که بذر یأس را نیز در دل دوست‌داران ورزش می‌پاشد. فوتبال ایران غرق در فساد شده و هر روز تشت رسوایی بکی از دست‌اندرکارانش می‌افتد. تا جایی که اگر بهانه و مصلحت‌اندیشی هم‌زمانی بگیر و ببند مفسدین فوتبال ایران با انتخابات ریاست جمهوری نبود، سرعت افشای حقایق تلخ رخ داده در این رشته و رسوایی سودجویان و منفعت طلبانی که مانند زالو خون پرطرفدارترین ورزش ایران را می‌مکند، کاهش پیدا نمی‌کرد. در طول دو سال گذشته هیچ یک از دو وزیر ورزش کابینه سیزدهم حتی یکبار برای دل‌خوشی علاقمندان به فوتبال هم که شده رئیس پر حاشیه و جنجالی این فدراسیون را مورد باز‌خواست و مؤاخذه قرار ندادند. مهدی تاج که با افتضاح به بار آورده در قرارداد ویلموتس دچار مشکلات خلق‌الساعه قلبی شده و کناره‌گیری کرده بود، چگونه دوباره به فدراسیون برگشته و همان راه و روش قبلی را در پیش گرفت؟! در وزنه‌برداری، سهراب مرادی و کیانوش رستمی قهرمانان المپیک ۲۰۱۶ ریو را خانه نشین و منزوی کردیم تا کسب مدال المپیکی در این رشته همیشه مدال‌آور به، اما و اگر‌ها گره بخورد. در دو چرخه سواری، قایقرانی، شنا، اسب‌دوانی، بوکس، کاراته و ... پیشرفتی که نداشته‌ایم به پس رفت هم دچار شده‌ایم! در دوران سیاه زعامت حمید سجادی و متعاقب آن کیومرث هاشمی بر ورزش ایران، روند تغییر تابعیت ورزشکاران ایرانی سرعت گرفته و بسیاری از قهرمانان ایرانی برای تحقق رویا‌های خود راهی کشور‌های دیگر شده‌اند که این مهم در بین شطرنج بازان ایرانی نمود بیشتری داشته است.

خداداد عزیزی می‌گوید که مافیای فوتبال قوی‌تر از هر چیزی است. مدیران به هیچ مقام و نهادی جوابگو نیستند. دنیای مدیریت در فوتبال ما و کلاً دنیای فوتبال، دنیایی مافیایی است و افراد با رانت و رابطه روی کرسی‌های ورزشی می‌نشینند نه بر اساس شایستگی! به کسی جوابگو هم نیستند. ما هم بواسطه حضور در دنیای ورزش از پشت پرده خیلی مسائل باخبریم و شفاف‌سازی می‌کنیم، حتماً از این انتقاد‌ها و شفاف سازی‌ها دلخور می‌شوند و گله هم دارند و برای حذف منتقد، تلاش می‌کنند. در نهایت اتفاقی که بخواهد برای فوتبال راهگشا باشد، نمی‌افتد، چون مدیران به هیچ مقام و نهادی جوابگو نیستند و مافیای فوتبال قوی‌تر از هر چیزی است که بخواهد مقابل آن بایستد.

دلالان در فوتبال ما قدرت زیادی دارند و با نفوذی که در بین بازیکنان و مدیران باشگاه‎‌ها دارند، هر کاری بخواهند انجام می‌دهند.

«م. ب» و یا همان «بچه» معروف استقلالی ها که سالهاست از نقش پشت پرده او صحبت به میان می آید، سرانجام سکوت را شکست و دست به افشاگری زد.

در روزهای که مهدی تاج در تلاش بود تا مقدمات باقی ماندنش در فوتبال را فراهم کند و جلسات متعددی هم با مسئولان ورزش کشور برگزار کرد، حضور رئیس فدراسیون جهانی فوتبال در ایران یک هدیه ویژه به او بود تا به نوعی حمایت فیفا برای فدراسیون را به همراه داشته باشد و به مسئولانی که قصد کنار گذاشتن او را داشتند ثابت کند خیلی هم بی پشت و پناه نیست!