اگرچه کلیشه‌های جنسیتی و اخبار و آمار، خشونت را امری مردانه تعریف می‌کند اما با این وجود هستند مردانی که خودشان قربانی خشونت می‌شوند.به بیانی« خشونت علیه مردان » شاید عنوانی کم‌کارکرد در ادبیات روزمره باشد اما واقعیتی است انکار ناپذیر.

امروزه صحبت درباره خشونت زنان علیه مردان به عنوان یک معضل اجتماعی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. به دلیل فشار‌های اجتماعی مردان کمتر گزارش خشونت علیه خود را می‌دهند و همین موضوع باعث می‌شود که خیلی درباره آن صحبت نشود، ولی آثار آسیب‌رسان خود را همچنان داشته باشد.افشین طباطبایی می‌گوید: در جامعه ما امروزه زن‌ها همراه مرد‌ها حضور فعال دارند، ولی یک خشونت خاصی نسبت به زن‌ها وجود دارد که همان تبعیض جنسیتی است و باعث می‌شود زن‌ها در برابر مرد‌ها جبهه داشته باشند. مثلا حقوق کمتر دادن به زن، فشار‌های جنسی و متلک‌گویی می‌تواند باعث رفتار‌های خشونت‌آمیز در زن‌ها شود.

«بر سر ساده‌ترین مسائل هم که بحث می‌کردیم کار به جاهای باریک کشیده می‌شد. یک‌ بار اتو را به شدت بر سرم کوبید. به راحتی کتکم می‌زد. هیچ‌کدام از اینها را اما تا زمان طلاق به کسی نگفتم. خجالت می‌کشیدم بگویم زنم مرا کتک می‌زده.»

قرایی‌مقدم گفت: خشونت کلامی و روانی نسبت به سایر موارد اشکال خشونت، رواج بیشتری از جانب زنان دارد، در واقع زنان کمتر از خشونت فیزیکی استفاده می کنند.

خشونت زنان علیه مردان پدیده تازه ای است که در جامعه ما امری غیرعادی به نظر می‌رسد چراکه تفکر عمومی بر این باور است که جامعه مردسالار داریم و اگر خشونتی در کار باشد از سوی مردان است. خشونت زنان نسبت به مردان به مرور زمان آسیب‌های جدی را به شخصیت مردان وارد می‌کند و او را از فردی که مسئولیت یک خانواده را بر عهده دارد تبدیل به موجودی ضعیف می کند که توانایی انجام هیچ کاری را ندارد.