بشکل مضحکی فکر می‌کنیم که با تجهیز سازمان به فناوری‌های روز و برنامه محور کردن امور، می‌توانیم به عملکرد و شایستگی‌های لازم سازمانی برسیم (از ما نشنیده بگیرید، این روش، فضا را برای سواستفاده‌های مدیریتی و تامین منافع شخصی هم باز می‌کند). غافل از اینکه، مهمترین رکن توسعه و بالندگی یک سازمان نیروی انسانی ان است. وجود نیروی انسانی غیر حرفه‌ای (ترکیب علم و تجربه با تعهد)، باعث ایجاد پوسته‌ای غیر کاربردی از سازمان می‌شود. شاید قیاس مع الفارق باشد، اما به فرآیند جابجایی قطار حادثه دیده محور طبس- یزد توجه کنید.

پایه اصلی اقتصاد غیر نفتی مردم محور بودن آن است. نیروی انسانی مهمترین رکن اقتصاد هر کشوری است. در این عرصه بایستی در رشد و پرورش نیروی انسانی ماهر و مسئولیت پذیر کوشا بود.

اگر بخواهیم توانایی یک کشور را برای توسعه در نظر بگیریم و اینکه این ملت بخواهد در جهان حرفی برای گفتن داشته و قابلیت اول‌ شدن در خاورمیانه را داشته باشد .باید دید آن کشور می‌تواند آدم تربیت کند یا خیر. این را از طریق نظام آموزشی آن کشور می‌توان فهمید. اگر توانست آدمی تربیت کند که نرمال، طبیعی، منظم، شاد و باکیفیت باشد، آن کشور توسعه پیدا می‌کند اما اگر نتواند آن کشور، هر صنعتی هم که بسازد نمی‌ تواند توسعه پیدا کند