به اينجانب گفته‌اند كه برخي جوانان جوياي نام ايراني و شماري جوانان قديم نادم و پشيمان و پريشان‌خاطر از روز و روزگار با ديده‌ي بصيرت به مديريت ايران و ايراني مي‌نگرند و انگشت حيرت به دندان حسرت مي‌گزند كه «چرا وضع ما چنين شده؟» و گرفتار پرسش‌هاي مردافكني هستند! بدشان نمي‌آيد آدم مثلاً با تجربه‌تري در پاسخ به آن‌ها بخت بسته‌ خود را بيازمايد. قرعه فال به نام اينجانب زده شد. اين گوي و اين ميدان.