برند و برندسازی قرار است به ما کمک کنند که در دنیایی که با انسان‌های مشابه محصول‌های مشابه و سازمان‌های مشابه و کشور‌های مشابه و… اشباع شده است، متمایز شویم. اگر در مورد برندسازی برای ایران در سطح جهان حرف می‌زنیم، از ایرانی حرف نمی‌زنیم که شبیه فرانسه یا آمریکا یا عربستان است. باید از ایران جذابی حرف بزنیم که شبیه هیچ کدام از آن‌ها نیست.

واژه اَنگ در اصل معنای برَند را کم و بیش دارد؛ اما امروزه این دو واژه در دو معنای متفاوت یا حتی متضاد به کار می‌روند. انگ برچسبی است که موجب آبروریزی می‌شود؛ در حالی که برند باعث افتخار است. در زبان امروزی انگ زدن یعنی نسبت دادن صفتی نکوهیده به کسی و برند ساختن به معنای شناساندن برتری‌ها است. هر دو نشان از مُهری دارد که در افکار عمومی بر شخص حقیقی یا حقوقی زده می‌شود، یکی مُهر نفی و طرد و دیگری مُهر اثبات و قبول. در بحث‌های نظری و علمی که ملاک صرفا باید استدلال منطقی باشد، انگ زدن روشی ناپسند و غیراخلاقی برای محکوم کردن طرف مقابل در افکار عمومی است. روش انگ زدن را در دنیای مدرن عمدتا مارکسیست‌ها با توسل به این فرضیه باب کردند که ساختار ذهنی انسان‌ها برحسب تعلق طبقاتی‌شان متفاوت است.

ایرانی‌ها از چه زمانی گرفتار «برندبازی» شدند؟ کالای تجملی از چه زمانی به سبک زندگی ایرانی راه یافت؟ تاریخ می‌گوید ناصرالدین قاجار را باید نخستین ایرانی برندباز دانست؛ البته آنچه برای وی «لاکچری» بود برای امروزی‌ها «زاقارت» است! در هر دوره‌ای مردم عادی، سبک زندگی عرفی خود را داشته‌اند؛ اعیان و اشراف هم. اما برندبازی از قدیم‌الایام بوده است؛ ردپایش از دوره قاجار در تاریخ ایران دیده می‌شود، از روزی که کالاهای خارجی به‌تدریج وارد ایران شد و در میانشان کالاهای لوکس هم بود. بالطبع کسانی که توان خرید لوکس‌ها را داشتند برندبازهای روزگار خود بوده‌اند. از همه برندبازتر شاهان قاجار و در میانشان از همه بیشتر ناصرالدین.

مشاور پروژه برند ملی ایران اعلام کرد: «این پروژه شامل هشت بخش مجزا است که هزینه کل آن دو میلیارد و ۹۰۰ میلیون تومان تمام می‌شود.»رضا گنجوی درباره اقدامات انجام‌شده در این زمینه گفت: «شورایی تشکیل شده که در آن شش معاون وزیر در کنار هم پروژه‌هایی را شکل می‌دهند. این شش وزارتخانه در حال انعقاد تفاهم‌نامه‌ای هستند که این شش برند را باهم به‌وجود بیاورند.» به گفته وی، این شش وزارتخانه هرکدام شش لوگوی متفاوت خواهند داشت که تحت یک سیاست واحد اجرا می‌شوند و زیر فصلی از شورای‌عالی برند ملی خواهند بود. گنجوی خاطرنشان کرد: «هر شش وزارتخانه متولی این پروژه هستند.

نخستین نشست کمیسیون ملی نام نشان(برند) های تجاری ایران با حضور اعضای اصلی بخش دولتی در محل سازمان توسعه تجارت برگزار شد.محمدرضا مودودی دبیرکمیسیون ملی برند ایران با اشاره به اهمیت و تأثیر برندسازی در توسعه صادرات و بازارهای هدف صادراتی و همچنین بهبود تصویر ایران در نزد افکار عمومی خارج از کشور، موضوع برند را فراتر از مسئولیت یک دستگاه و سازمان برشمرد و جایگاه آن را در سطح بسیار بالاتری توصیف کرد و ابراز امیدواری کرد که در آینده نزدیک شاهد ایجاد «شورای عالی برند» با ریاست عالی ترین مقام اجرایی کشور و عضویت ارکان ذیربط حاکمیتی باشیم تا از این ثروت ملی که متعلق به همه مردم ایران است، به نحو شایسته تری بهره برداری شود.