«هرمنوتیک، شالوده شکنی، پساساختارگرایی و بینامتنیت، دریچه‌های جدیدی را در نقد و تحلیل دنیای متن می‌گشایند. همه این نظریه‌ها در جست‌وجوی معنا هستند، معنایی نامتعین که می‌توان از آن به متن رسید و همین به‌معنای بسط و گسترش مسأله معناست. به‌یاری رویکردهایی مانند هرمنوتیک، پساساختارگرایی و نشانه- معناشناسی می‌توان زوایای دیده نشده متن را کشف و بازگفت. تأویل متن و رویکرد هرمنوتیکی باعث افزایش بهره‌گیری هرچه بیشتر خواننده از ارزش‌های شناخته نشده متن می‌شود.» این فرازی از مقدمه کتاب « مطالعات ادبی هرمنوتیک متن شناختی» به قلم دکتر مهیار علوی مقدم استاد دانشگاه فردوسی مشهد است که هفته گذشته از سوی انتشارات سخن منتشر شد.