کمک های بلاعوض و یارانه های پرداختی وزارت ارشاد به رسانه ها و میزان و تواتر حمایت های صورت پذیرفته ، تبدیل به حاشیه با شائبه وجود فساد ، رانت ، باند، لابی و سفارش شده است. چرا پایگاه تحلیلی خبری شعار سال با حدود 200-300 هزار بازدید روزانه و فعالیت حدودا ده ساله مستمر در کل دوره فعالیتی ده ساله خود زیر بیست میلیون تومان حمایت شود و فلان پایگاه خبری ، فلان میزان بگیرد و فلان آقا وام حمایتی فلان میزان دیگر را صاحب شود و فلان موسسه فرهنگی فلان حمایت اعتباری را گرفته و وام خود را به بازار برای فروش عرضه کند. جناب آقای سیدعباس صالحی، ما شما را همانند نام خانوادگی تان، فرد صالحی می بینیم ( حداقل تا زمان حاضر که این برداشت را داریم) ، چه دفاعی در برابر این ادعای ما دارید؟ ما بچه زن بابا هستیم و بعضی ها بچه نور چشمی؟ قصد کشاندن مسائل حرفه ای و تخصصی به فضای عمومی را نداریم و متوجه هستیم که محل بیان چنین مباحثی ،پشت میزهای خاص و جلسات ویژه است . مصاحبه رضا غبیشاوری ، بهانه ای شد برای بیان یک درد دل . حوزه مطبوعات و رسانه ای کشور از چهار چالش و آسیب شامل ضعف شدید قانون حمایت از رسانه و مطبوعات ( بعنوان یک دانش آموز حقوق ، با تاکید موکد عرض می کنیم) ، رانت ها و عدم عدالت در توزیع حمایت ها ، مداخلات بعضا فرا قانونی تشکیلات حقوقی خاص در امور رسانه و گرایشات سلیقه گرایانه تحمیل شده( تقریبا تعداد زیادی از رسانه های رسمی کشور ، تجربه این گونه مداخلات ناشایست را دارند) و عدم تعریف نظام رسانه ای ( تشکیلاتی شبیه به نظام مهندسی یا نظام پزشکی) ، در رنج است. چنانچه دستور پیگیری بدهید، تجربه و دانش تجمیعی کافی برای مشارکت منجر به سامان دهی در پایگاه تحلیلی خبری شعار سال وجود دارد.

در حالی که رکود اقتصادی سراسر جهان را فرا گرفته است و هر روز اخبار مختلف در مورد اخراج کارمندان به گوش می‌رسد، مرکز تحقیقاتی «پیو ریسرچ» بر اساس آخرین بررسی‌های خود اعلام کرد کاهش نیروهای کاری در روزنامه‌های سراسر جهان طی یک سال گذشته فراتر از انتظار بوده و رسانه‌های خبری دیجیتال نیز شرایط مشابهی را تجربه کرده‌اند. طبق آخرین آمار منتشر شده، در فاصله زمانی ژانویه 2017 تا آوریل 2018 میلادی 36درصد بزرگ‌ترین روزنامه‌های جهان و 23 درصد خبرگزاری‌های دیجیتالی بزرگی که بیشترین ترافیک آنلاین را به خود اختصاص داده‌اند بخشی از کارمندان خود را اخراج کرده‌اند. در این میان گفته می‌شود آن دسته از روزنامه‌هایی که بیشترین تیراژ را داشتند نیز بالاترین میزان اخراج روزنامه‌نگاران را هم به خود اختصاص داده‌اند. این بررسی به نوعی پایین بودن امنیت شغلی روزنامه‌نگاران را به وضوح نشان می‌دهد.