بخش قابل‌توجهی از سپرده‌های قرض‌الحسنه خیرخواهانه آحاد مردم در قالب تسهیلات قرض‌الحسنه کلان و بلندمدت در اختیار مدیران و کارکنان بانک‌ها قرارگرفته است.بر اساس قانون عملیات بانکی بدون ربا، منابع قرض‌الحسنه از دو طریق سپرده قرض‌الحسنه پس‌انداز و سپرده قرض‌الحسنه جاری در نظام بانکی تجهیز می‌شوند. در طول سال‌های گذشته، علیرغم نیاز شدید مردم و به‌ویژه جوانان به تسهیلات قرض‌الحسنه، درصد قابل‌توجهی (در برخی از سال‌ها بیش از نیمی) از سپرده‌های قرض‌الحسنه صرف پرداخت تسهیلات قرض‌الحسنه نشده است.

خروج پول‌ها از بانک‌ها آغاز شده؛ برخی سپرده‌گذاران در روزهای اخیر و پس از پایان دوره پرداخت سود 20درصدی به سپرده‌های یکساله تصمیم گرفته‌اند سپرده‌هایشان را به بانک‌هایی ببرند که دست‌کم 20درصد سود پرداخت می‌کنند. مهاجرت پول‌ها از بانک‌های دولتی که به جذب سپرده با نرخ 15تا 18درصد اقدام می‌کنند به سمت برخی بانک‌های خصوصی که مجوز پرداخت سود 20درصدی را دارند، این روزها شدت گرفته است. در این شرایط اقدام سازمان مالیاتی هم دردسرساز شده زیرا متولی حوزه مالیات‌، برای بانک‌هایی که سودی بالاتر از 15درصد در یک سال گذشته به سپرده‌گذاران پرداخت کرده‌اند؛ مالیات وضع کرده و مدعی طلب 72هزار میلیارد تومانی است

شدت افزایش قیمت طلا، ارز و مسکن از ابتدای امسال که موجب نگرانی و فشار اقتصادی به خصوص بر اقشار متوسط و ضعیف جامعه شد، زمینه تشدید «توهم پولی» را نیز فراهم کرد.امروز کم نیستند کسانی که افسوس می خورند چرا سال گذشته در همین روزها اندک دارایی خود را در جایی سرمایه گذاری نکردند؛ در مقابل آنهایی که این کار را انجام دادند از بابت اینکه سرمایه آنها به طور اسمی چند برابر شده خرسند و خوشحالند. این خوشحالی و آن افسوس شاید در ظاهر دو روی یک سکه باشد و در دو جهت مخالف حرکت کنند اما در حقیقت آنچه امروز بر اقتصاد ایران می گذرد بر معیشت اکثریت آحاد آن اثر نامطلوب دارد.