موضوع این است که رسانه‌ها آنچنان لحظات زندگی روزمره را در بر گرفته‌اند که آن را مهمترین عامل تأثیرگذار بر اتفاق‌های اطراف می‌بینیم. در صفحه‌های اینستاگرام مدام در پی لذت بردن از فضولی‌های پنهان و آشکاریم. از لایک خوردن پست‌ها، دوپامین در خونمان ترشح می‌شود و این حسِ لذت کاری می‌کند که یادمان برود چقدر تنها شده‌ایم.