بشکل منطقی، اقتصاد صنفی در ساختار سلسله مراتبی خود می‌بایست متشکل از صنف، اتحادیه‌های تخصصی و اتاق اصناف باشد. کم توجهی به تقسیم وظایف بشکلی درست بین اتحادیه‌ها و اتاق اصناف و ممانعت از تداخل وظایف، و همچنین قدرت ضعیف نظارت اتاق اصناف بر اتحادیه‌های تخصصی، باعث تشدید نارضایتی‌ها از عملکرد اتاق اصناف شده است. با توجه به لزوم نظارت شدید اتحادیه‌ها بر واحد‌های صنفی تحت پوشش خود و شانه خالی نمودن اتحادیه‌ها، مردم نیز از عدم نظارت برخی از اتحادیه‌ها ناراضی هستند به عنوان مثال؛ کافیست برای خرید یک کالای مشابه به دو مغازه که از قرار کنار یکدیگر هم هستند مراجعه کنید و در کمال تعجب می‌بینید که دو قیمت متفاوت ارائه می‌دهند و هیچ نظارتی هم از سوی اتحادیه مربوطه نمی‌شود و به نظر می‌رسد هیچ اقدامی از سوی متولیان امر نمی‌شود. لازم به توضیح است که این آسیب تنها شامل حال اتاق اصناف نشده و اتاق تعاون، اتاق بازرگانی ایران، شورای انجمن‌های علمی کشور (اگر هوشمندی بخرج ندهد در آینده مبتلا می‌شود) و. بحد کم و زیاد، مبتلابه این آفت هستند.

رئیس اتاق اصناف ایران گفت: امکان یک برنامه­‌ریزی متمرکز بالا به پایین برای 8 هزار رسته­ شغلی وجود ندارد. در نتیجه اتاق اصناف وظیفه دارد تا افراد صنفی را به سمتی هدایت کند که برنامه‌­ها و طرح­های خود را در جهت تحقق اهداف جامعه­ اصناف و اقتصاد کشور تنظیم کنند. در این بین لازم است تا اتاق ابزار و ساختارهای لازم برای این امر را فراهم آورد.