اگر دانشجو را به‌عنوان یکی از شاخص‌های اصلی در توسعه‌یافتگی نظام آموزش یک کشور بدانیم، وجود اعضای هیات‌علمی برجسته و توانمند در انتقال مفاهیم آموزشی و پژوهشی جایگاه پراهمیت‌تری خواهد داشت. به عبارت ساده‌تر، وجود اعضای هیات‌علمی در نظام آموزشی هر کشوری می‌تواند شاخصی تعیین‌کننده در باشگاه پیچیده علمی باشد. طبق آخرین آمارها، ایران بیش از 80 هزار عضو هیات‌علمی در دانشگاه‌های خود دارد، این آمار گرچه با توجه به جمعیت حدود چهار میلیون و 200 هزار نفری دانشجو، نسبت مناسبی ندارد، اما وظیفه جهت‌دهی فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی دانشگاه‌ها توسط همین اساتید دنبال می‌شود.