استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا معتقد است: طی سه دهه بعد از جنگ، فاصله میان مردم و مسئولان به طور مرتب عمیق‌تر شده و اکنون باید زمینه‌های بازگشت به مردم فراهم شود. او گره اصلی اقتصاد ایران را نفوذ گروه رانتخواری می‌داند که با از بین بردن فرصت‌های برابر، تحت نام «خصوصی سازی»، اموال عمومی را به سهولت در جیب دوستان و رفقا کرده و با حاکمیت «سرمایه داری رفاقتی» در جامعه، نابرابری در ایران را رقم زده است. این تفکر ایجاد شده بعد از جنگ در حوزه اقتصاد، اکنون آنچنان ذی نفعان گسترده و متعددی دارد که تداوم وضع فعلی اقتصاد را، بیشتر در راستای تامین منافع خود می‌بیند و با سوق دادن جامعه به سمت بی سابقه‌ترین نابرابری ها، اقتصاد ایران را به ورطه فروپاشی کشانده است!

اطهاری پژوهشگر اقتصاد با اشاره به بحران ویروس کرونا در ایران معتقد است اگر برنامه‌ای برای تغییر شرایط تهیه و تدوین نشود و مردم از بهبود شرایط مطلع نشوند بی تردید بار دیگر دست به اعتراض می‌زنند.

در دوران برگزاری دادگاه بابک زنجانی، من در مورد آن بسیار صحبت کردم. این پرونده بزرگ‌ترین پرونده فساد در دوران جمهوری اسلامی است و دست‌کم در دولت ما مشابه آن اتفاق نخواهد افتاد که یک نفر ۲.۷ میلیارد دلار پول و نفت را از بیت‌المال بگیرد و مسئولان دولتی هم در جریان باشند! پرونده بابک زنجانی با همه پرونده های فساد دیگر فرق دارد یعنی اینطور نبوده که وی برود و از سیستم بانکی وام بگیرد و نپردازد،‌ بلکه پول و نفت از دولت گرفته و پس نمی دهد.

دور جدید تحریم اقتصاد ایران که برخی آن را محاصره اقتصادی ایران می‌دانند به‌طور غیررسمی از 18 اردیبهشت 1397 و با اعلام خروج آمریکا از برجام شروع شد. در آن روز، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده آمریکا در برابر دوربین‌های تلویزیون ایستاد و تأکید کرد این اقدام برای عبور از یک قرارداد زیان‌آور انجام می‌شود.واقعیت تلخ و گزنده‌ای که برگشت تحریم‌ها داشت و دارد این است که مدیران دولت‌های ایران از تاریخ دور و نزدیک درس نمی‌گیرند. درس نگرفتن از تاریخ برای ایرانیان هزینه‌ای هنگفت دارد که برخی از اقلام و ارقام مادی و غیرمادی آن تا امروز آشکارشده است و برخی از هزینه‌ها نیز در آینده نمود خواهد داشت. چرا این اتفاق می‌افتد و مدیران دولت ایران توانایی کافی برای درس‌آموزی از رخدادهایی حتی به فاصله چند سال را ندارند.