درونگرایی یکی از اصول پایدار و فراگیر معماری ایران محسوب می‌شده است. این رویکرد نه تنها به واسطه غلبه بر شرایط اقلیمی و تامین امنیت جانی و مالی بوده، بلکه باید آن را به نوعی تجسم یک فرهنگ و ساختار اجتماعی محسوب کرد.