هفته پیش بود که حسینعلی حاجی دلیگانی نماینده اصولگرای مجلس به میان خبرنگاران آمد و از جمع آوری امضا برای استیضاح علی لاریجانی خبر داد. هر چند این موضوع یک بار دیگر در مجلس هفتم و برای حدادعادل رخ داده بود اما به لحاظ طرح موضوع و استفاده از اصطلاح استیضاح در نوع خود منحصر به فرد بود. هر چند برخی از امضاکنندگان این طرح معتقد بودند دلیلشان کمک به لاریجانی بوده است اما از آنجایی که اغلب امضا کنندگان این طرح نمایندگان موسوم به جبهه پایداری بودند شائبه سیاسی بودنش غالب شد.

رئیس کمیسیون تدوین آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی دلایل خارج‌شدن طرح استیضاح لاریجانی از دستورکار نمایندگان را تشریح کرد.

چهار لايحه‌اي که در راستاي حل مشکل ايران با سازمان «گروه ويژه اقدام مالي» (FATF) از سوي دولت به مجلس تقديم شد، ماجراهاي متعددي را به ‌وجود آورد که هرکدام در نوع خود در تاريخ جمهوري اسلامي ايران بي‌سابقه بود.

اين روزها مجلس مکرر خبر استيضاح مي‌سازد. سياسي‌ترين استيضاح به ظريف اختصاص دارد که عده‌اي از نمايندگان نزديک به جبهه پايداري آن را دنبال مي‌کنند. فارغ از اينکه در هر مورد مجلس چرا به سمت استيضاح يک وزير حرکت مي‌کند.

حاجی‌دلیگانی می‌گوید: عنوان استیضاح رییس مجلس را رسانه‌ها مطرح کردند و موضوع و دغدغه ما همان عملکرد نامناسب رییس مجلس است. ضمناً پس از اینکه شش نفر از همکاران امضای خود را پس گرفتند ما دوباره طرح خود را به حدنصاب رساندیم و تقدیم کمیسیون آیین نامه داخلی مجلس کردیم، اما این بار صلاح نمی‌دانم اسامی را اعلام کنم که دوباره امضاکنندگان را تحت فشار قرار دهند.نمایندگان امضا کننده طرح که همگی عضو فراکسیون ولایی (اصولگرایان تندروی مجلس) بودند، در اقدام ضربتی خود تلاش کردند علی لاریجانی را از صندلی ریاست پائین بکشند؛ تلاشی که البته از ابتدا مشخص بود، به سرانجام نخواهد رسید اما دست‌کم این پیام را برای لاریجانی به همراه داشت که صندلی ریاست برای انتخابات سال آینده هیات رئیسه لرزان خواهد بود؛ چه آنکه انصراف حاجی بابایی و رای فراکسیون ولایی و نزدیک شدن تاکتیکی آنها به فراکسیون مستقلان بود که در لحظه آخر سرنوشت ریاست پارلمان را تغییر داد.