طبق الگوی شناختی پیاژه، دو ‌سال اول زندگی کودکان، دوران حسی - حرکتی محسوب می‌شود. دوره شش، هفت‌سالگی دوران ادراکی - حرکتی و بعد از آن دوران شناختی است ‌که دوران پس از مدرسه است. در گذشته کودکان به این دلیل که در محیط غنی طبیعی رشد می‌کردند، به اصطلاح تجربه ادراکی قوی‌تری داشتند و وقتی آموزش می‌دیدند، خیلی موفق‌تر و متفاوت‌تر از دیگران ظاهر می‌شدند.

تومودا آکمی پژوهشگر ژاپنی متخصص در رشد روانی کودکان به کمک دانشگاه هاروارد مغز ۱۵۰۰ کودک را با MRI اسکن کرده است تا تأثیر رفتار والدین بر مغز کودکان را بررسی کند. این متخصص پرورش کودکان نتیجه تحقیقاتش را در کتاب «پدر و مادرانی که به مغز کودکشان آسیب می رسانند» به تازگی منتشر کرده است. او رفتار اولیایی که با روش های نامناسب پرورشی نه تنها به شخصیت کودک بلکه ناخواسته به مغزش هم آسیب وارد میکنند را تشریح کرده است؛ رفتاری که ممکن است حتی زندگی شخص را برای تمام عمرش تغییر دهد.