سیاست حذف صفر از پول ملی سابقه طولانی دارد. بسیاری از کشور‌ها در قرن ۱۹ به دلیل کمبود طلا و نقره به سمت این سیاست حرکت کردند و کشور‌های در حال گذار در شصت موقعیت بین سال‌های ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۶ دست به این اقدام زدند. این تغییرات از حذف یک صفر تا شش صفر متفاوت بود. به طور میانگین کشور‌ها ۳ صفر را از پول ملی خود حذف کردند.تورم یکی از برجسته‌ترین شاخص‌ها در اخذ این سیاست است. با این حال فاکتورهای دیگری نیز در احذ این تصمیم تاثیرگذار است. برخی محققان و اقتصاددان‌ها فاکتورهای سیاسی را نیز در اجرای این سیاست دخیل می‌دانند.

پس از خروج یک‌جانبه آمریکا از برجام، بانک‌های اروپایی تلاش کرده‌اند با در پیش گرفتن اقداماتی، از تحریم‌های اولیه و ثانویه آمریکا مصون بمانند و همزمان، تعدادی از شرکت‌های اروپایی به همین دلیل ایران را ترک کرده‌اند. البته شرکت‌هایی که موفق شده‌اند شرکایی در بخش خصوصی ایران پیدا کنند که در لیست تحریمی SDN قرار ندارند، به دلیل ناتوانی در تضمین ایمنی خدمات بانکی ناچار به ترک ایران شده‌اند.

ایده های متنوعی در داخل و خارج برای جایگزینی سوئیفت مطرح است ولی تاکنون دولت راه حل نهایی را ارائه نداده است.قرار بود اروپا سازوکار ویژه ای برای تسهیل تجارت با ایران تا 10 آبان طراحی کند و به اجرا برسد، ولی تا به امروز این وعده اروپایی ها عملی نشده و با توجه به بد قولی های سابق، این تردید وجود دارد که آیا اروپا قصد نجات واقعی برجام را دارد یا بازهم مانند گذشته می خواهد در زمین آمریکا بازی می‌کند. راه حل مالی اروپا SPV نام دارد که براساس آن‌چه گفته شد این سازوکار تنها به کشورهای عضو اتحادیه اروپا مربوط نمی‌شود و همه کشورها می توانند از این سیستم برای تجارت با ایران استفاده کنند.SPVقرار است به‌عنوان «مؤسسه واسطه ای غیر بانکی» عمل کند که یکی از کارکردهای آن‌، برقراری مبادلات مالی بین‌المللی است.