اصلی ترین دستاورد اجرای توافق تغییر اقلیم پاریس در جهان برای کشورهای اروپایی این خواهد بود که این کشورها از واردکننده، به کشورهای صادرکننده انرژی تبدیل خواهند شد.این توافق با هدف کاهش دمای کره زمین، کشورهای عضو را موظف به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کرده است. در حالی که انتظار می رفت این توافق نامه نیز مانند پروتکل کیوتو، فقط کشورهای توسعه یافته را خطاب قرار دهد اما توافق پاریس با هدف قرار دادن منابع انرژی، تمرکز ویژه ای بر کشورهای در حال توسعه دارد.

توافق تغییر اقلیمی پاریس در چارچوب کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل (UNFCCC) مبنی بر جلوگیری از گرمایش زمین، در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۵ شکل گرفت. کشورهای امضاء کننده، متعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای خود به میزان تعیین‌شده در سند مشارکت ملی(NDC) خود شدند؛ به نحوی که تعهدات کشورها هم از منظر نوع و هم از منظر میزان، بسیار متفاوت هستند. برخی کشورها مانند ایران، هم تعهدات داوطلبانه و هم تعهدات مشروط دارند؛ ولی برخی دیگر مانند افغانستان، تمام تعهدات خود را مشروط به کمک‌های بین‌المللی کرده و هیچ تعهد دارای بار مالی، در برابر اجرای تعهدات خود نپذیرفته است.