تولید شیرخشک بدلیل آنچه که عدم تخصیص ارز برای واردات مواد اولیه نامیده شد، با اختلال منجر به آسیب بر امنیت ملی در سال ۱۴۰۲ مواجه بود. نکته کلیدی در این بود که تفکر نهاد‌های اقتصادی بشکلی غلط تولید شیر خشک را امری کاملا داخلی و خودکفا می‌پنداشت و از طرف دیگر، جای تاسف داستان بر وابستگی ۸۵ درصدی تامین مواد اولیه این صنعت به خارج از کشور است که باید بشکل خاص بر آن متمرکز گردید. کشوری که نیازمندی به مصرف ۶۰-۶۵ میلیون قوطی در سال داشته و از پتانسیل تولید ۱۲۳ میلیون قوطی برخوردار است، باید راهبرد‌های شفافی در این خصوص ارایه نموده به گونه‌ای که قابلیت ایجاد چتر راهبردی با سایر بخش‌ها، ایجاد گردد.

در جلسه‌ای با حضور وزرای دولتی اما بدون حضور وزیر جهاد کشاورزی، اعمال ممنوعیتی که جهادکشاورزی برای واردات شیر خشک نوزاد ایجاد کرده بود، به دلیل جلوگیری از کمبود در بازار برداشته شد.