در شرایط فعلی کشور با ۱۲ هزار مگاوات کسری برق مواجه بوده و بر اساس رشد تقاضا برای چند سال آینده، کسری واقعی در حدود ۱۷ هزار مگاوات خواهد بود. سوال اینجاست که وزارت نیرو برای مدیریت این کسری، چه برنامه تحول گرایانه‌ای داشته و کی قصد فاصله گیری از اقدامات نمایشی نظیر توجیه کسری‌ها و یا گرایش به اقدام ضد توسعه‌ای؛ قطع برق صنایع و برق خانگی دارد؟ تا کی می‌توان با مصرف پایه‌ای ۲۰۰ کیلو وات ساعت در ماه، شهروندان را پر مصرف و کم مصرف نامید؟ تا کی می‌توان چشم بر واقعیت‌هایی نظیر بهره وری افتضاح تولید و انتقال برق و تولید برق گران در کشور بست؟ تا کی می‌توان شهروندان را مقصر دانست بدون آنکه اقدام موثری در خصوص تحول آفرینی در تولیدات صنعتی مصرف کننده برق در کشور (لوازم خانگی و مواردی همانند)، صورت پذیرد؟ چرا نباید بپذیریم که کشور با صنعت تولید برق کم کارآمد و پر منت روبرو است. صنعتی که برای همه نقاط ضعف خود توجیه گری می‌کند و امنیت ملی را با چالش مواجه ساخته است. چرا نباید سازمان‌های نظارتی، بازرسی و امنیتی کشور به بحث تعارض منافع در این صنعت ورود کنند؟ در یک کلام خطاب به رئیس جمهور باید گفت که صنعت برق کشور نیازمند تحول است و کادر مدیریتی این صتعت در شرایط حاضر و ادوار گذشته، متاسفانه بدین مهم کم توجهی کرده و می‌کنند. زمانی شعار تامین امنیت منطقه‌ای و اقتصاد ملی از طریق سیم‌های برق را می‌دادیم و الان ممکن است حتی تبدیل به وارد کننده برق هم شویم.

انرژی‌های نو در سال‌های گذشته روند کند و آهسته به خود گرفته و از برنامه ششم توسعه عقب مانده است.

سومین گزارش ملی تغییر آب و هوا حاکی است اقدامات وزارت نیرو در کاهش انتشار گازهای گلخانه ­ای ۱۰.۸۳ میلیارد دلار هزینه دارد در حالی‌که بدهی ۱۵ هزار میلیاردتومانی آن پابرجاست.