بی‌تردید یکی از مهم‌ترین مصالحی که در شالوده بنای توسعه، پیشرفت و تعالی مادی و معنوی جوامع امروزی به کار می‌رود، آموزش‌وپرورش است. نزدیک به دو قرن از افتتاح دارالفنون به ابتکار امیرکبیر و با فاصله کوتاهی بعد از آن از تأسیس مدارس «رشدیه» می‌گذرد؛ از روزی که مردی خردمند به نام «میرزاحسن تبریزی: داروندارش را توشه راه دشوار «آموختن و پروردن» فرزندان کشورمان کرد و راه بیروت و بلاد دیگر گرفت و به سختی‌های راه نیندیشید و حاصل دل به دریا افکندنش مدارس «رشدیه» در تبریز و تهران بود.