امام خمینی در نیمه شعبان سال ۵۷ به دلیل جنایت‌هایی که رژیم پهلوی انجام داده بود، دستور ممنوعیت برگزاری جشن و سرور صادر کردند؛ اما انجمن حجتیه برخلاف این فرمان و رویه مردم جشن برگزار کرد، آیت‌الله شریعتمداری نیز از ترس مردم با این فرمان همراهی کرد.

وقتی یکی از مهم‌ترین استنادها در مباحث فقهی مسأله «اختلال در نظام» است، اين بدان معني است که قبل از این استناد، عقل انسان برخی امور را بدیهی می‌داند؛ از جمله این‌که وجود اصل نظام واجب، و اختلال در آن حرام است، لذا هرچه موجب اختلال در نظام می‌شود، باطل است؛ حال آیا ممکن است دین در مورد اصل نظام که امری ضروری است، نظری نداده باشد؟