آنچه عموما به لحاظ تاریخی از مفهوم احتمال در ذهن ما وجود دارد، آنست که در پیش‌بینی‌ها و برآورد‌های عددی فیزیکی مان از جهان اطراف، هر آن زمان که دامنه مجهولات بسیار زیاد است و نه به لحاظ منطقی، بلکه به لحاظ عملی و فنی، امکان محاسبه و معلوم کردن آن‌ها ممکن نیست، با ترفندی ریاضی بنیان، به حساب احتمالات متوسل شده و در واقع ضعف خود را به جهت عدم امکان حل مجهولات بی نهایت در مسایل و پیش بینی نتایج، می‌پوشانیم.

موضوع جهان‌های موازی در حد تصور و تخیل و ایده‌پردازی است. کسانی که ادعا می‌کنند جهان‌های موازی کشف شده و براساس آن شروع می‌کنند به خیال‌بافی و با هیجان نظریه می‌دهند و نتایج دل‌بخواهی می‌گیرند و آن را ربط می‌د‌هند به ایده‌های ماوراءالطبیعی و انواع خرافات و فال‌گیری و عرفان‌های شرقی و غربی و حلقه‌های کیهانی و سرنوشت‌های موازی و جهان‌های هولوگرافیک و اشعار قدما و متون کهن و این نوع حرف‌ها، قابل اعتنا نیستند. وقت‌تان را تلف نکنید، انتهای این ادعاها که ممکن است خیلی هم پرزرق‌وبرق باشند، حقیقتی نیست. آنها فقط خودشان را بیخود به علم می‌چسبانند تا از اعتبار آن استفاده بکنند.