تا همین یک دهه پیش از بی‌شمار شوخی، مزه، لودگی، لطیفه و جوک، فکاهه، هجو و هزل و طنزی که امروز با این حجم انبوه و چنین گستره‌ای در دسترسمان قرار گرفته است، خبری نبود؛ بیشترشان(جز آنها که امکانی برای نشر داشتند) مکتوم می‌ماند، یا آنکه در جمع‌های خانوادگی و شب‌نشینی‌ها و میهمانی‌ها خلاصه می‌شد. چرا که فرصت و امکان عرضه عمومی طنز قابل قیاس با امکانات امروزینش نبود؛ گسترش اینترنت و شبکه‌های اجتماعی به کل داستان را تغییر داده و حالا هرکسی مختصر ذوقی دارد، به مدد شبکه‌های اجتماعی می‌تواند توجه دیگران را به شوخی‌های خود جلب کند.