روزنامه خراسان به بهانه ویدئوی بامزه درخواست «شیلا خداداد» از مادرش برای ریمل زدن نوشت:انتشار ویدئوی کوتاهی از «ساتین سرکارات» که هنوز دو سال و نیم‌اش نشده و به مادرش «شیلا خداداد» می‌گوید: «اجازه میدی که به چشمام ریمل بزنم؟» در صفحه شخصی این بازیگر و چندین پیج و کانال در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شده است.

کارشناسان معتقدند ؛ فرهنگ، مجموعه ای از هنجارها، قوانین و عادات، آداب و رسوم، عقاید و باورها و ارزش ها و الگوهای ارتباطی و نیز امور مادی ارزشمند و معقول یک جامعه است که افکار، احساسات و رفتار اعضای آن اجتماع را شکل می دهد و یا به نوعی تحت تاثیر قرار می دهد. فرهنگ را می‌توان به‌عنوان مجموع ویژگی‌های رفتاری و اکتسابی افراد یک جامعه تعریف کرد. واژه تعیین‌کننده در این تعریف، همان واژه اکتسابی است که فرهنگ را از رفتاری که نتیجهٔ وراثت زیست‌شناسی است، متمایز می‌سازد، می گویند فرهنگ زیربنای توسعه در یک کشور است، می گویند فرهنگ اساس پیشرفت و ترقی شاخصه های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی در یک منطقه است.

جایگاه نقد در سمت و سو دادن به ذائقه و سلیقه جامعه ایرانی موضوعی است که با فریدون جیرانی (فیلمساز و منتقد سینما)، کامیار عابدی (منتقد حوزه کتاب و ادبیات)، آروین صداقت کیش (منتقد موسیقی) و نعمت‌الله فاضلی ( انسان شناس) در میان گذاشته‌ایم؛ اینکه چرا نقد عمومی یا مرورنویسی (review) که هدفش بیان محتوا و ارزش کلی آثار فرهنگی و هنری به زبان ساده برای مخاطب عمومی است، تأثیرگذاری شبیه آنچه در نیویورکر، گاردین و لوموند اتفاق می‌افتد را در ایران ندارد. آیا دلیل اینکه این نوع نقدهای فرهنگی و هنری در رسانه‌های ایران جایگاهی به‌عنوان مرجعیت هنری و ادبی نزد مخاطبان عمومی نیافته‌اند را باید در جایگاه رسانه‌های مکتوب و غیرمکتوب در ایران جست‌وجو کرد یا اینکه این اتفاق در فاصله گرفتن نگاه منتقدان از سلیقه عمومی جامعه و تأکید بر نخبه‌گرایی در نقد آثار و دیکته شدن نثر و نقد دانشگاهی ریشه دارد؟